Het zwartboek van het communisme

Uit Metapedia
Ga naar: navigatie, zoeken
Het zwartboek van het communisme
Zwartboek.jpeg
Originele titel Le Livre noir du communisme
Auteur Robert Laffont
Stéphane Courtois
Nicolas Werth
Jean-Louis Panné
Andrzej Paczkowski
Karel Bartosek
Jean-Louis Margolin
Land Frankrijk
Onderwerp Communisme
Totalitarisme
Genre Politieke geschiedenis
Uitgever Éditions Robert Laffont
Harvard University Press
Uitgegeven 6 november 1997
Pagina's 912
ISBN 978-0674076082

Het zwartboek van het communisme: misdaden, terreur, onderdrukking (originele titel Le Livre noir du communisme: Crimes, terreur, répression) is een boek uit 1997, waarin onderdrukking, zowel politiek als bij burgers, door communistische staten wordt behandeld. Het boek stelt enkele negatieve praktijken van dergelijke staten aan de kaak, waaronder genocide, deportaties, corrupte regeringen en het feit dat mensen zonder proces worden gestraft.

Het boek is samengesteld door meerdere auteurs, waaronder Stéphane Courtois en Robert Laffont. Sinds de eerste publicatie is het boek onderwerp van hevige discussies, daar sommigen het prijzen terwijl anderen het zwaar bekritiseren.

Inhoud

In de introductie stelt auteur Stéphane Courtois dat “Communistische regimes massamisdaad veranderen in een overheidssysteem”.[1]. Hij schat hierin tevens het totale aantal doden dat is gevallen door communisme op 94 miljoen.[2], en wel in de volgende verhoudingen:

Courtois claimt tevens dat communistische regimes verantwoordelijk zijn voor een groter aantal doden dan andere politieke bewegingen, waaronder het Nationaalsocialisme. De slachtoffers vallen volgens hem onder andere door executies, hongersnood en dwangarbeid.

In het boek wordt verder uitgehaald naar het bewind van Vladimir Lenin en Jozef Stalin. Als voorbeelden van slechte kanten van het communisme in het Rusland onder hun regering worden genoemd: de Russische Hongersnood van 1921, de uitroeiïng van de Don- en Kuban-kozakken, de Grote Zuivering, en de verbanning van verschillende volken uit Rusland.

Tenslotte wordt het communisme in het boek sterk vergeleken met het nationaalsocialisme. Zo zouden de methodes die de Nazi's toepasten voor massamoorden zijn afgeleid van Sovjet-Russische methodes. Het vernietigingskamp Auschwitz zou bijvoorbeeld van Russische kampen zijn afgeleid.[3]

Ontvangst

Steun

Het zwartboek van het communisme kreeg met name in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk steun van critici, waaronder de Times Literary Supplement, New York Times Book Review, Library Journal, Kirkus Reviews, The New Republic, National Review en The Weekly Standard.[4] Het boek werd onder andere vergeleken met Ilya Ehrenburg en Vasily Grossman's boek over Nazi-Duitsland.[5] De Raad van Europa gebruikte het boek deels als basis voor het opstellen van resolutie 481, waarin totalitaire communistische regimes werden veroordeeld.

Kritiek

Op meerdere punten is Het zwartboek van het communisme bekritiseerd. Allereerst zou het boek een verkeerd dodental vermelden van mensen die gestorven zouden zijn door het communisme. Officieel wordt het aantal doden gevallen in de Sovjet-Unie geschat op tussen de 3,5 en 60 miljoen[6][7], en dat van Mao Zedong's China tussen 19,5 en 75 miljoen.[6] De auteurs van Het zwartboek baseerden hun schattingen volgens eigen zeggen op bronnen die voor eerdere onderzoekers nog niet beschikbaar waren. Toch worden een aantal van de schattingen in het boek in twijfel getrokken door geleerden.

Een ander punt van kritiek is dat het boek te eenzijdig zou zijn. Amir Weiner van de Stanford University noemde het boek incompleet, foutief en provocerend. Zo zou worden verzwegen dat het hoge dodental niet puur aan het communisme te wijten is, maar ook aan oorlogen tussen communistische landen en niet-communistische landen, zoals de Vietnamoorlog.[8] Journalist Daniel Singer bekritiseerde het boek omdat het alleen de slechte eigenschappen van het communisme zou belichten, maar niet de goede.[9]

De vergelijking van het communisme met het nationaalsocialisme viel ook niet bij iedereen in goede aarde. Nicolas Werth en Jean-Louis Margolin, twee van de auteurs van het zwartboek, deden in Frankrijk een hevige discussie ontstaan toen ze aangaven zich niet te kunnen vinden in Courtois' beweringen. Werth vertelde in Le Monde dat vernietigingskampen in Sovjet-Rusland niet voorkwamen.[10]

Zie Ook

Lijst van Nederlandstalige literatuur‎

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ Black Book ISBN 0-674-07608-7, pagina 2
  2. ↑ Black Book ISBN 0-674-07608-7, pagina 4
  3. ↑ Black book, Introductie, pagina 15.
  4. ↑ Harvard University Press: The Black Book of Communism : Crimes, Terror, Repression by Stéphane Courtois. www.hup.harvard.edu. Geraadpleegd op 2008-02-24.
  5. ↑ Henry Rousso (edt), Stalinism and Nazism: History and Memory Compared (2004), ISBN 0-8032-3945-9, p. xiii
  6. ↑ 6,0 6,1 [1]
  7. ↑ Ponton, G. (1994) The Soviet Era.
  8. ↑ Marx, Lenin, and the Revolutionary Experience By Paul Le Blanc, Dennis Brutus
  9. ↑ Exploiting a Tragedy, or Le Rouge en Noir. www.thenation.com. Gearchiveerd van de originele website op 2008-02-18. Geraadpleegd op 2008-02-24.
  10. ↑ J Arch Getty, The Atlantic Monthly, Boston: Mar 2000.Vol.285, Iss. 3; pg. 113, 4 pgs [2]
Een deel van dit artikel bestaat uit gewijzigde tekst van Wikipedia, en het artikel is daarom vrijgegeven onder de GFDL.
Overgenomen van "http://nl.metapedia.org/m/index.php?title=Het_zwartboek_van_het_communisme&oldid=207872"