Zwart Front (1934)
Zwart Front was een Nederlandse fascistische organisatie die actief was van 1934 tot 1941. Zwart Front streefde naar een nationaal, een sociaal en een christelijk Nederland. Tot de nationale eisen behoorden onder andere het herstel van Koninklijke Macht in haar oorspronkelijke omvang en beeindiging van de partijpolitiek. Een belangrijke sociale eis van het Zwart Front was dat het algemene welzijn zich zou uitstrekken over alle volksgroepen en dat de volkshuishouding op corporatieve grondslag tot bloei zou worden gebracht.
Op 5 mei 1934 werd Arnold Meijer uitgenodigd door een kleine groep die de nationalistische zaak een warm hart toedroeg om de leiding op zicht te nemen van het Zwart Front.
In zijn toen gehouden rede zei hij onder meer :
"Deze week heeft verscheidene malen huivering mij bevangen bij de gedachte, wat de gevolgen konden zijn van het aanvaarden van dit leiderschap. Ik voorzie duizenderlei moeilijkheden. Ik verwacht afkeer, laster en haat. Maar ik draag in mij de zekerheid, dat ook zij, die mij zeggen te haten, mij eens lief zullen hebben, omdat zij de bewijzen zullen krijgen, dat ik met het aanvaarden van dit leiderschap niet mijzelven zoek, doch slechts het belang van de nationale beweging in Nederland, het belang van het Nederlandsche Volk."
Bij de Tweede-Kamerverkiezingen van 1937 behaalde de partij 8178 stemmen, hetgeen onvoldoende voor een zetel was. Na de Duitse inval werd Zwart Front voorgezet onder de nieuwe naam Nationaal Front.
Het gedachtegoed van een Groot-Nederland, waarin Vlaanderen weer herenigd zou worden met Nederland, nam een belangrijke plaats in binnen het denken van het Zwart Front.
Zwart Front stond open voor samenwerking met de Nationaal Socialisten van de NSB, al hadden zij weinig tot geen interresse in het idee van een Groot-Nederland. Omdat Zwart Front geheel zijn eigen koers bleef varen, en geen rekening hield met de wensen en eisen van het Nationaal Socialistische regime, werden zij in 1941 verboden.
