Magenta
Dit is een brontekst. Spelling en kleine fouten in de inhoud mogen worden gecorrigeerd. De bron wordt vermeld in het "Bron" gedeelte.
Toegevoegd: 11/01/06
Naam Magenta
Korte beschrijving Magenta is een stichting die zich bezighoudt met de bestrijding van racisme, fascisme en andere vormen van discriminatie.
Stichting Magenta
De stichting Magenta (ook wel Magenta Foundation genoemd) is 22 juni 1993 opgericht. De stichting is te vinden op de Balboastraat in Amsterdam.
Bij de oprichting waren betrokken Suzette Hélène Caroline Bronkhorst , zij was ook woordvoerder van deze stichting. Een aantal andere betrokkenen zijn: Radija Zahaf, Piet Cohen en Mr.M.C.Bueno de Mesquita, Onno Rotbard allen woonachtig in Amsterdam.
Magenta heeft het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) opgericht, en ook niet bepaald oninteressant, ze hebben de naam www.kafka.nl geclaimd. De baarddragende Ronald Eissens is coördinator van het MDI. Eissens hield vorig jaar een lezing bij het CIDI.
Gebruik van het onderwijs
Een artikel uit de VPRO gids van 1997 (Het Amsterdamse VVD-gemeenteraadslid Dominique Peters staat vierkant achter deze methode en heeft een brede invoering ervan destijds in de raad aangekaart)
Hier staat het orginele artikel
Een paar citaten uit het artikel:
Mark, een 16-jarige atheneum-scholier, kan zich maanden na de cursus nog steeds vreselijk opwinden. "Ik heb het als heel negatief ervaren. Ten eerste wist je totaal niet wat er ging gebeuren. De leiders leken wel sekteleden. Ik had dorst, maar op de automaat hing een briefje "niet voor blauwogen". Ik trok dat eraf en nam gewoon een blikje. Dat werd uit mijn handen getrokken - een blikje van f 2,50! - en ik heb het nooit meer teruggezien. Toen werd ik in een hok gestopt. Toen ik daar weer uit mocht, ging het gewoon door. Later ging die leider met mij apart zitten. Hier stopt de oefening, dacht ik, maar nee hoor. Ik kon weggaan, maar dan zou het spijbelen zijn, dus ik had geen keus. Ik had gewoon mijn bek moeten houden, maar dat deed ik niet. Die man werd echt heel nijdig. Ze gingen me ook uitschelden, "gore klootzak" en "stotterbek" zeiden ze. Ik stotter, omdat ik zes jaar lang gepest ben. Hier lopen mijn grenzen, zei ik. Dit accepteer ik niet. Ik kreeg een enorme flashback. Die man bleef constant verder pushen. De docenten deden niks. Pas toen ik die kerel knock-out wou slaan, trok de rector mij achteruit. Toen dacht ik dat ik mijn kritiek bij de evaluatie kwijt kon, maar dat werd direct afgekapt. "We doen dit al jaren," zeiden ze, "ga maar naar huis." Sommige bruinogen zeiden later tegen mij "we hadden iets moeten doen, maar we werden tegengehouden." De blauwogen waren allemaal giftig. Het leek wel of die mensen het fijn vonden en of ze heel bedreven waren in het kleineren van mensen. De docenten zeiden achteraf wel dat ze me bij de bruinogen hadden moeten indelen, maar ik heb helemaal geen gesprek meer gehad of zo. Het zit me nog steeds dwars. Doen ze dit ook met kinderen van tien jaar? Belachelijk!"
Mark had het grootste probleem met een zekere Ronald (nvdr: Ronald Eissens). Die zag er ook een beetje gevaarlijk uit. Op een gegeven moment kende die zijn grenzen niet meer, en ging maar door. Dat vond ik ook, ja. Wij als docenten waren uitdrukkelijk verzocht om ons erbuiten te houden. Ik kan me heel goed voorstellen dat Mark zich in de steek gelaten voelde. Het is allemaal een beetje uit de tijd: doordrammerig en zweverig. Een beetje een jaren-zeventigsfeertje. Kinderen van vijftien, zestien jaar moeten daar bijna van braken.
Magenta weet het wel. Ronald Eissens, de begeleider die Mark onder handen nam: "Ik weet precies over wie het gaat. Een lastig geval, ik kan me herinneren dat ik inderdaad vrij hard met hem bezig ben geweest. Hij was één van die mensen op wie je totaal geen vat krijgt. Als hij een pestverleden heeft, dan vind ik het bijzonder stom van de school dat ze hem mee hebben laten doen, daar ben ik absoluut niet blij mee. Maar wij kunnen zoiets niet ruiken."
