Heidendom
Onder heidendom of paganisme (uit het Engels, betekent letterlijk heidendom) worden in het algemeen alle religies begrepen die noch monotheïstisch zijn, noch op de Bijbel zijn gebaseerd. In West-Europa gaat het om voorchristelijke, niet-Abrahamitische religies van voornamelijk Keltische en Germaanse oorsprong. Het woord paganisme is afgeleid van het Latijnse paganus, wat bewoner van het (platte)land betekent.
Klassiek heidendom
De kerstening van Europa wordt door christenen voorgesteld als een tijd van vooruitgang, waarin van het barbarendom naar beschaving werd overgegaan. Het heidendom werd gezien als iets dat minderwaardig was en bestreden moest worden. Daar staat tegenover dat diverse heidense gebruiken en feesten al dan niet in getransformeerde vorm in de christelijke cultuur werden geïntegreerd. We hoeven daarbij alleen maar te denken aan de paasvuren, de paaseieren, de kerstboom en de diverse aspecten van het Sint Nicolaasfeest.
Het klassieke heidendom van de Germanen en Kelten is in nevelen gehuld. Tijdens de kerstening van Europa is veel beschikbare informatie bewust vernietigd door christenen. Reconstructie van de precieze inhoud van heidense waarden normen en gebruiken is dan ook erg lastig.
Modern heidendom
Ásatrú is in bepaalde kringen de hedendaagse naam voor het oude Germaanse heidendom; letterlijk vertaald betekent Ásatrú 'Asen-trouw', trouw aan de Asen dus. De Asen waren in het heidendom de hogere goden, zoals Wodan (Odin) en Donar.
De hedendaagse opleving van het heidendom wordt ook paganisme of neopaganisme genoemd. Het wordt vooral aangetroffen in de moderne, technologisch hoogontwikkelde samenlevingen, waar het als subcultuur wordt beschouwd. Spirituele en parapsychologische fenomenen (bijvoorbeeld wichelroede-lopen) alsook holistisch taalgebruik gaan met dit hedendaagse heidendom vaak samen.
