Ernst Lissauer

Uit Metapedia
Ga naar: navigatie, zoeken

Ernst Lissauer✡ werd op 10 december 1882 in Berlijn geboren als zoon uit joodse ouders. Zijn vader was Hugo Lissauer, groothandelaar in zijde en Zerline Wohl (geboren Friedeberger), huisvrouw. Vader Hugo was een man met bijzondere kwaliteiten, naast grondlegger van de Gereformeerde Geloofsgemeente in Berlijn was hij als Vrijmetselaar actief . In 1900 verscheen van zijn hand ‘Freimaurerische Gedanken: Aufsätze und Vorträge’. Zerline was de tweede echtgenote van Hugo en Ernst was hun enig kind. Uit een eerder huwelijk had Hugo nog drie kinderen.

Ernst zou naast schrijver, dichter ook bekend worden als radicale haatspecialist en begaafd propagandist. In 1914, bij aanvang van de Eerste Wereldoorlog, schreef hij het ‘Haatgedicht’ tegen Engeland. (Haßgesang gegen England) In opdracht van prins Rupprecht von Bayern, bevelhebber van het 6e leger werd het gedicht afgedrukt op pamfletten en onder zijn manschappen verspreidt. Uit dit propagandistisch zéér effectieve haatschrift ontstond de strijdkreetachtige groet voor de Duitse strijdkrachten “Gott Strafe England” die beantwoord werd met “Er Strafe es”. Het werd een algemeen herkende en gebruikte slogan in deze oorlog die te pas en onpas op alle mogelijke propagandistische uitingsvormen gebruikt werd. Voor deze zeer bruikbare propaganda werd Lissauer in 1915 onderscheiden met de “Roter-Adler-Orden”, 4e klasse. Als propagandist maakte hij zich nuttig voor de ‘Duitse zaak’ en verleende hij zijn medewerking aan het in Duits en Hongaars verschijnende ‘Feldwochenschrift’ dat in de periode 1917/1918 verscheen. Aan het einde van de oorlog werd hij overgeplaatst naar het ‘Kriegsministerium’ in Berlijn. Ernst Lissauer overleefde de oorlog maar zijn carrière als dichter was voorbij. Maatschappelijk gezien werd hij uitgekotst omdat hij het Duitse volk opgehitst had. Hij stierf op 10 december 1937 in Wenen aan een longontsteking en werd begraven op de joodse begraafplaats.

Haßgesang gegen England

Was schiert uns Russe und Franzos'?

Schuß wider Schuß und Stoß um Stoß!

Wir lieben sie nicht,

Wir hassen sie nicht,

Wir schützen Weichsel und Wasgaupass, -

Wir haben nur einen einzigen Haß,

Wir lieben vereint, wir hassen vereint,

Wir haben nur einen einzigen Feind:

Denn ihr alle wißt, denn ihr alle wißt,

Er sitzt geduckt hinter der grauen Flut,

Voll Neid, voll Wut, voll Schläue, voll List,

Durch Wasser getrennt, die sind dicker als Blut.

Wir wollen treten in ein Gericht,

Einen Schwur zu schwören, Gesicht in Gesicht,

Einen Schwur von Erz, den verbläst kein Wind,

Einen Schwur für Kind und für Kindeskind,

Vernehmt das Wort, sagt nach das Wort,

Es wälzt sich durch ganz Deutschland fort:

Wir wollen nicht lassen von unserem Haß,

Wir haben alle nur einen Haß,

Wir lieben vereint, wir hassen vereint,

Wir alle haben nur einen Feind:

ENGLAND!


In der Bordkajüte, im Feiersaal,

Sassen Schiffsoffiziere beim Liebesmahl,

Wie ein Säbelhieb, wie ein Segelschwung,

Einer riß grüssend empor den Trunk,

Knapp hinknallend wie Ruderschlag,

Drei Worte sprach er: „Auf den Tag!“

Wem galt das Glas?

Sie hatten alle nur einen Haß.

Wer war gemeint?

Sie hatten alle nur einen Feind:

ENGLAND!


Nimm du die Völker der Erde in Sold,

Baue Wälle aus Barren von Gold,

Bedecke die Meerflut mit Bug bei Bug,

Du rechnetest klug, doch nicht klug genug.

Was schiert uns Russe und Franzos'?

Schuß wider Schuß, und Stoß um Stoß!

Wir kämpfen den Kampf mit Bronze und Stahl,

Und schliessen den Frieden irgend einmal, —

Dich werden wir hassen mit langem Haß,

Wir werden nicht lassen von unserem Haß,

Haß zu Wasser und Haß zu Land,

Haß des Hauptes und Haß der Hand,

Haß der Hämmer und Haß der Kronen,

Drosselnder Haß von siebzig Millionen,

Sie lieben vereint, sie hassen vereint,

Sie alle haben nur einen Feind:

ENGLAND!

Referenties

Overgenomen van "http://nl.metapedia.org/m/index.php?title=Ernst_Lissauer&oldid=16230"