Cyriel Verschaeve
Cyriel Verschaeve (Ardooie, 30 april 1874 – Solbad Hall, 8 november 1949), was een Vlaams-Nationale priester en letterkundige.
Naast een omvangrijk filosofisch getint, zwaar op de hand en literair sterk verouderd oeuvre, dat vooral dramatische, poëtische en essayistische werken bevat, moet van de Alveringemse kapelaan vooral zijn niet geringe impact op een groot aantal Vlaams-nationalisten tijdens en tussen de twee wereldoorlogen vermeld worden. Zowel op de Frontbeweging in de Eerste Wereldoorlog als op de meest verregaande vormen van collaboratie in de Tweede Wereldoorlog drukte hij zijn stempel. De door hem schriftelijk of mondeling verkondigde meningen en overtuigingen werden meestal niet gekenmerkt door een koele analyse van de actuele situatie, maar zijn dikwijls gedreven en gevoelsgeladen boutades, die niet zelden in een bepaalde mate visionair bleken te zijn.
Werken
- Jacob van Artevelde (1911)
- Zeesymphonieën (1911)
- Ferdinand Verbiest (1912)
- De schoonheid van het evangelie (1913)
- Passieverhaal (1913)
- Philips van Artevelde (1913)
- Nocturnen (1916-1924)
- Judas (1917)
- Het mysterie (1920)
- Uren bewondering voor groote kunstwerken (1920-1922)
- Maria Magdalena (1928)
- De Kruisboom (1929)
- Elijah (1936)
- Nocturnen (1936)
- Rubens, Vlaanderens Spectrum (1938)
- Jezus (1939)
- Eeuwige gestalten (1944)
Autobiografische werken:
- Oorlogsindrukken (1914-1918), Gent 1996
- Oorlogsgedenkschriften (1944-1946), gepubliceerd in Verschaeviana jaarboek 1988-89
Biografieën
Dirk Van Sina : Verschaeve getuigt, Zeemeeuw Brugge
Luc Vilsen : Cyriel Verschaeve, Desclee De Brouwer 1962
Antoon Vander Plaetse : Cyriel Verschaeve, zoals ik hem heb gekend, Rozengaard Deerlijk 1964
Jos Vinks : Cyriel Verschaeve, de vlaming, Brecht-Antwerpen 1977
Romain Vanlandschoot : Kapelaan Verschaeve, Lanno Tielt 1998
